Τι λάχανα...τι μπρόκολα!!
Υπάρχουν μερικά πράγματα που νομίζεις πως δεν γίνονται για παράδειγμα:
Τετάρτη 1 Ιουλίου 2015
Πέμπτη 23 Απριλίου 2015
Τρίτη 7 Απριλίου 2015
Πέμπτη 2 Απριλίου 2015
Τρίτη 31 Μαρτίου 2015
Κυριακή 29 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 25 Μαρτίου 2015
Τετάρτη 18 Μαρτίου 2015
Παρασκευή 13 Μαρτίου 2015
Δευτέρα 9 Μαρτίου 2015
Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015
Πέμπτη 26 Φεβρουαρίου 2015
Τετάρτη 25 Φεβρουαρίου 2015
Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2015
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015
Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2015
Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου 2015
Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2015
Δευτέρα 9 Φεβρουαρίου 2015
Δεν ξέρω πόσο καιρό είχα να βγω έξω Σάββατο βράδυ. Κι ειδικά στο γκάζι. Κυκλοφορούσε πολύς κόσμος. Το αποκορύφωμα ήταν όμως ο γυρισμός αφού προτίμησα το μετρό για την μετακίνησή μου. Κι ενώ ο στόχος μου είναι να πάρω το πρώτο μετρό, τελικά είχε τόσο κόσμο που δεν χωρούσα σε κανένα βαγόνι. Κι έτσι περίμενα για το επόμενο.
Ο τόσος κόσμος όμως με έκανε να αναρωτηθώ: "ποιον έχει πιάσει η κρίση;" Δεν είδα μεγάλους σε ηλικία. Οι περισσότεροι ήταν από 35 χρονών και κάτω, Κι ειδικά 20χρονα. Κι απορώ πως αυτοί που δεν δουλεύουν, βγαίνουν; Θυσιάζουν την έξοδο οι γονείς τους για να βγουν τα παιδιά; Μαζεύουν ό,τι χρήματα βρουν και βγαίνουν μόνο Σάββατα;
Πάντως, είδα λογής λογής ανθρώπους. εύθυμους,καταθλιπτικούς,σοβαρούς,χαριτωμένους, μασκαρεμένους, μεθυσμένους. Και στέκομαι στους μεθυσμένους. Άντε πες ότι αυτοί που προανέφερα έκαναν εξοικονόμηση από το χαρτζιλίκι τους για να βγουν το Σάββατο για ένα ποτό. Οι μεθυσμένοι πού βρήκαν τα λεφτά να πιουν; Πώς μέθυσαν αφού με το ένα ποτό λιάρδα δεν γίνεσαι; Τι κρίση είναι αυτή που οι μισοί ήταν μεθυσμένοι; Μήπως υπήρχε μπαρ που έδινε ποτά δωρεάν κι εγώ πήγα σε αυτό που πλήρωνες;;
Ο τόσος κόσμος όμως με έκανε να αναρωτηθώ: "ποιον έχει πιάσει η κρίση;" Δεν είδα μεγάλους σε ηλικία. Οι περισσότεροι ήταν από 35 χρονών και κάτω, Κι ειδικά 20χρονα. Κι απορώ πως αυτοί που δεν δουλεύουν, βγαίνουν; Θυσιάζουν την έξοδο οι γονείς τους για να βγουν τα παιδιά; Μαζεύουν ό,τι χρήματα βρουν και βγαίνουν μόνο Σάββατα;
Πάντως, είδα λογής λογής ανθρώπους. εύθυμους,καταθλιπτικούς,σοβαρούς,χαριτωμένους, μασκαρεμένους, μεθυσμένους. Και στέκομαι στους μεθυσμένους. Άντε πες ότι αυτοί που προανέφερα έκαναν εξοικονόμηση από το χαρτζιλίκι τους για να βγουν το Σάββατο για ένα ποτό. Οι μεθυσμένοι πού βρήκαν τα λεφτά να πιουν; Πώς μέθυσαν αφού με το ένα ποτό λιάρδα δεν γίνεσαι; Τι κρίση είναι αυτή που οι μισοί ήταν μεθυσμένοι; Μήπως υπήρχε μπαρ που έδινε ποτά δωρεάν κι εγώ πήγα σε αυτό που πλήρωνες;;
Παρασκευή 6 Φεβρουαρίου 2015
Τετάρτη 4 Φεβρουαρίου 2015
Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2015
Σάββατο 24 Ιανουαρίου 2015
Τετάρτη 21 Ιανουαρίου 2015
Μια φορά κι έναν καιρό, υπήρχε ένα νησί στο οποίο ζούσαν όλα τα Συναισθήματα.
Εκεί ζούσαν η Ευτυχία, η Λύπη, η Γνώση, η Αγάπη και όλα τα άλλα συναισθήματα.
Μια μέρα έμαθαν ότι το νησί τους θα βούλιαζε και έτσι όλοι επισκεύασαν τις βάρκες τους και άρχισαν να φεύγουν.
Η Αγάπη ήταν η μόνη που έμεινε πίσω. Ήθελε να αντέξει μέχρι την τελευταία στιγμή.
Όταν το νησί άρχισε να βυθίζεται, η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια.
Βλέπει τον Πλούτο που περνούσε με μια λαμπερή θαλαμηγό.
Η Αγάπη τον ρωτάει: «Πλούτε, μπορείς να με πάρεις μαζί σου;»,
«Όχι, δεν μπορώ» απάντησε ο Πλούτος. «Έχω ασήμι και χρυσάφι στο σκάφος μου και δεν υπάρχει χώρος για σένα»
Η Αγάπη τότε αποφάσισε να ζητήσει βοήθεια από την Αλαζονεία που επίσης περνούσε από μπροστά της σε ένα πανέμορφο σκάφος.
«Σε παρακαλώ βοήθησέ με» είπε η Αγάπη.
«Δεν μπορώ να σε βοηθήσω Αγάπη. Είσαι μούσκεμα και θα μου χαλάσεις το όμορφο σκάφος μου» της απάντησε η Αλαζονεία.
Η Λύπη ήταν πιο πέρα και έτσι η Αγάπη αποφάσισε να ζητήσει από αυτή βοήθεια.
«Λύπη άφησέ με να έρθω μαζί σου».
«Ω Αγάπη, είμαι τόσο λυπημένη που θέλω να μείνω μόνη μου» είπε η Λύπη.
Η Ευτυχία πέρασε μπροστά από την Αγάπη αλλά και αυτή δεν της έδωσε σημασία.
Ήταν τόσο ευτυχισμένη, που ούτε καν άκουσε την Αγάπη να ζητά βοήθεια.
Ξαφνικά ακούστηκε μια φωνή: «Αγάπη, έλα προς τα εδώ! Θα σε πάρω εγώ μαζί μου!».
Ήταν ένας πολύ ηλικιωμένος κύριος που η Αγάπη δεν γνώριζε, αλλά ήταν γεμάτη από τέτοια ευγνωμοσύνη, που ξέχασε να ρωτήσει το όνομά του.
Όταν έφτασαν στην στεριά ο κύριος έφυγε και πήγε στο δρόμο του.
Η Αγάπη γνωρίζοντας πόσα χρωστούσε στον κύριο που τη βοήθησε, ρώτησε την Γνώση:
«Γνώση, ποιος με βοήθησε»;
«Ο Χρόνος» της απάντησε η Γνώση.
«Ο Χρόνος;;» ρώτησε η Αγάπη. «Γιατί με βοήθησε o Χρόνος;»
Τότε η Γνώση χαμογέλασε και με τη βαθιά σοφία της είπε:
«Μόνο ο Χρόνος μπορεί να καταλάβει πόσο
μεγάλη σημασία έχει η Αγάπη».
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
